Making dreams come true!

O, wat is dit raar zeg. Hier zit ik dan.. Nog een uurtje voordat mijn vlucht gaat boarden en ik op het vliegtuig richting huis zit. Ik heb hele gemengde gevoelens. Ik kan echt niet wachten om thuis te zijn er mijn vertrouwde omgeving en mensen weer om me heen te hebben, vooral Jor. Maar aan de andere kant maakt het me heel erg verdrietig dat het definitief voorbij is. 5 maanden. Wat zijn ze snel gegaan. En nu moet ik dit prachtige land voor ik weet niet hoelang achter me laten. Ik moet de kou en regen weer overwinnen. Maar wat kan ik terug kijken op een mooie tijd. En de meeste hoogte punten zaten toch wel in de laatste maand waar ik jullie nog niets over vertelt heb. Ga er lekker voor zitten. Dit is jullie laatste keer smullen!

Na Byron bay ben ik via Surfers paradise, wat beter party paradise genoemd kan worden, en vervolgens het dorpje Caloundra, waar 0 backpackers te bekennen zijn, verder langs de oostkust gereisd naar Noosa. Ik had veel leuke verhalen gehoord over Noosa en het was ook het punt waar de trip naar Fraser eiland vandaan zou vertrekken. Het weekend zou ik op Fraser Island doorbrengen, maar daarvoor zou ik nog twee dagen in Noosa zelf rondkijken. Klinkt als een strak plan. Totdat alles in het water valt omdat het zo ongelofelijk hard gaat regen dat je je hostel niet uit kan. Voor het weekeind waren zelfs onweersbuien erbij voorspelt dus ik heb er goed aan gedaan om mijn trip naar Fraser naar maandag te verplaatsen.

Oooh, Fraser Island. Wat heerlijk om aan terug te denken. 3 dagen met een 4 wheel drive het eiland verkennen en savonds lekker kamperen. Ik vond het heerlijk. Het grootste zandeiland ter wereld heeft geen echte wegen. De snelweg is het strand en de rest van de wegen lopen kris kras door her regenwood over de boomwortels en alle ellende heen. Leuk auto rijden dus! De tour was echt helemaal top! Fantastische gids, fantastische groep, fantastisch eiland. We hebben heerlijk gezwommen in the crocodile creek (waar geen krokodillen zitten, behalve wij die er als krokodil doorheen gingen.) En we hebben een shipwrak, champgne pools, indian head (uitzichtpunt over zee en eiland), het regenwoud en lake McKenzie (puur regenwater) bezocht! Als ik thuis ben zal ik er alles over vertellen als je wilt, maar nu wordt het anders teveel. Ook hebben we geleerd om een boomerang te gooien, australische limbo gedaan en die zon zien opkomen uit zee. Prachtig!!

Na deze fantastische trip ben ik via rainbow beach en Agnus water (waar ik nog eventjes gesurfd heb) doorgereisd naar Airlie beach. Het uitgangspunt naar de Whitsundays, een eilandegroep met de witste stranden. Om de prachtige whitsundays te verkennen had ik een driedaagse zeil, snorkel en duik tour geboekt. Klinkt goed he?! Maar helaas was het iets minder dan verwacht. Ik begin te geloven dat ik de vloek van slecht weer had opgepakt, want het kwam met bakken uit de hemel tijdens de tour. Alles wat nat, koud en zout. Drie dagen lang. Maar, het was wel heel avontuurlijk! Whitehaven beach was ondanks het slechte weer nog adembenemend en onderwater zag je niet ver, maar wat je zag was werkelijk adem benemend. Ik had het idee dat ik door natuurfilm of aquarium in de dierentuin zwom. Al die gekleurde vissen zwommen hier gewoon vlak langs heen. Wauw!
En na mijn introductie duik was ik er helemaal zeker. Ik wil mijn duik certificaat (PADI) halen op het great barrier reef.

Maar daar was het nog geen tijd voor. De eerstvolgende stop was magnetic island! Ik had er weinig verwachtingen van. En wat blijkt? Ik ben verliefd geworden. Wat een heeeeeerlijk eiland. Veel meer een vakantie gevoel. Wat toeristen, wat locals, maar niet zo druk. En alles gaat om de natuur. Het eiland heeft prachtige baaitjes en heuvels. Zelfs het hostel lag midden in het groen waardoor ik op een avond een slang op de brugleuning aantrof. Dat was wel even schrikken, maar eigenlijk vond ik het wel heel vet! Ik denk dat dat heel erg heeft geholpen in het proces om over mijn angst voor slangen heen te komen. Maar de laatste stap zou ik de volgende dag zetten: de slang vasthouden! Het was een darwin carpet python. En hij kriebelde lekker rond mn lichaam. Het was wel even slikken. Maar wat was het gaaf! Ik zou het nu zo nog een keer doen. En dat gaf echt de doorslag: ik ben over mijn angst heen! Ik ben ontzettend trots op mezelf. Een jaar geleden liepen de rillingen al over mijn rug bij het idee. Naast de slang heb ik ook een aantal verschillende soorten salamanders, een koala en een zoutwater krokodil vastgehouden. No worries, het was maar een baby.

Nog nagenietend van Magnetic island ben ik doorgereisd naar Cairns. De eindbestemming voor deze reis. Omdat er weer regen op de planning stond had ik besloten om dan maar een tour naar het regenwoud te doen. Waar het toch altijd al regent en waar we in watervallen en kraters gingen zwemmen. Het was een heerlijke dagtour en dat is vooral te danken aan de geweldige gids met passie voor zijn werk en de leuke groep. Die factoren kunnen en trip en maken of kraken dan maakt het niet uit waar je heen gaat. Na een dagje zwemmen, hairflips doen en een mega vijgenboom bekijken was het tijd om me te gaan verheugen op het duiken.

Ik had een 5 daagse course geboekt om mijn PADI open water te halen. De eerste twee dagen waren de theorie leren en het in praktijk in het zwembad toepassen. En ook hier gelde het weer: een fantasrisch groepje en super instructeur maakte het helemaal top! Daarna stonden de drie dagen op het reef op de planning! Mijn droom ging eindelijk uitkomen. De eerste vier duiken moesten we nog trainingen doen maar daarna waren we gecertificeerd en konden we onze eigen gang gaan en het reef verkennen. Wat ik allemaal heb gezien is echt onbeschrijfelijk. Maar ik zal het toch proberen voor jullie. Het meest mooie vond ik toch die honderden exotisch gekleurde en gevormde vissen. Waanzinnig! Ook heb ik schildpadden gezien, de sea lionfish en snachts met haaien gedoken. Echt fantastisch. Ik ben helemaal verkocht. Deze drie dagen waren zo bijzonder.

Terug in cairns was er niet veel tijd meer. De vlucht terug naar Brisbane stond al voor de deur, maar ik wilde niet gaan zonder de laatste droom uit te laten komen. Ik heb die ochtend mezelf nog uit het vliegtuig gegooid van 14.000 feet (5,2km) hoog. Wel aan een instructeur en een parachute natuurlijk. Ooww wat vond ik dit spannend. Toen ik in het vleigtuig zat en de mensen eruit zag vallen sloeg de paniek toe. Dit is helemaal niet natuurlijk!!! Ik had dit gevoel van vallen!! Waarom doe ik dit!! Daar kon ik helaas geen antwoord meer op geven. Want ready, set, go! En daar ging ik. Voor mijn gevoel een driedubbele salto waarin ik intense angst voelde en toen poef, binnen een paar seconden, was het verdwenen. Ik viel stabiel naar beneden. Ik kon weer lachen, genieten, de zonsopgang zien. Amazing! Waauw! Jaa het geschreeuw staat allemaal op film. Maar wat vond ik dit gaaf! Ik ben er nog steeds in de wolken van! Ik zou het zo weer doen. Maar ik heb me toch voorgenomen de komende vier vluchten braaf te blijven zitten ;)

In Brisbane heb ik nog even afscheid genomen van Joe, mijn Australische vriend. En souvenirs en Australische lekkernijen aangeschaft. En toen waren we rond. Terug op het vliegveld. Op weg naar huis. Prachtig getimed want er wordt net omgeroepen dat boarden gaat beginnen. Dus terwijl je dit leest zit ik al in het vliegveld onderweg jullie kant op. Donderdagochtend om 9.15 uur in de ochtend sta ik weer op Nederlandse bodem. Het blijft een gek idee…

Maar nu voor de laatste keer:

Liefs uit Australië,

Sas